telmisartan

telmisartan

C09CA07 de l’ARB

Samenstelling

Micardis Boehringer Ingelheim bv

Toedieningsvorm Comprimé Sterkte 20 mg, 40 mg, 80 mg

Telmisartan Diverses fabrications

Toedieningsvorm Comprimé, omhuld Sterkte 20 mg, 40 mg, 80 mg

Symbole Uitleg

telmisartan vergelijken met een ander geneesmiddel.

Conseils

Hypertension : diurétiques, β-bloquants, antagonistes du calcium (dihydropyridines), « angiotensine converting enzyme » (ACE)-remmers et angiotensine receptor-blokkers (ARB’s) verlagen de bloeddruk effectief en verminderen het tienjaarsrisico op cardiovasculaire mortaliteit en morbiditeit. Comorbiditeit en specifieke patiëntkarakteristieken bepalen welke groepen en welke middelen als eerste in aanmerking komen. De voorkeur gaat uit naar middelen met een 24-uurs werkzaamheid. Als één middel onvoldoende effectief is bij de aanbevolen dosering, is het toevoegen van een middel uit een andere groep effectiever dan het ophogen van de dosering ; tevens beperkt dit de dosisafhankelijke bijwerkingen. Een vaste combinatie in de juiste dosisverhouding heeft om reden van therapietrouw de voorkeur.

Bij vermoeden van een acuut coronair syndroom (ACS), als pijnbestrijding in de fase aiguë, nitroglycerine oromucosaal geven. Geef bij aanhoudende matige tot ernstige pijn of een contra-indicatie voor nitroglycerine: morfine of fentanyl intraveeus of fentanyl intranasaal. Start trombocytenaggregatieremming bij ACS zo snel mogelijk, bij voorkeur binnen 24 uur na het ontstaan ​​van klachten. Een STEMI wordt behandeld met reperfusie door percutane coronaire interventie (PCI) of, indien dit niet mogelijk is, door trombolyse. Bij een NSTEMI (incl. IAP) wordt eerst aanvullend onderzoek, en een risicoanalyse verricht. Na behandeling van een ACS, volgt secundaire preventie van een recidief middels medicamenteuze en niet-medicamenteuze behandeling.

Indications

• Hypertension essentielle bij volwassenen.
• Reductie van cardiovasculaire morbiditeit bij volwassenen met manifeste atherotrombotische cardiovasculaire ziekte (voorgeschiedenis van coronair hartlijden, beroerte of perifeer vaatlijden) of bij volwassenen met type 2 diabetes mellitus met gedocumenteerde eindorgaanschade.

Informations générales

Dosage

Hypertension

Volwassenen

Aanbevolen dosering 40 mg 1×/dag, indien nodig na 4–8 weken verhogen tot 80 mg 1×/dag; in sommige gevallen est de 20 mg 1×/dag voldoende.

Prévention cardiovasculaire

Volwassenen

Aanbevolen dosage 80 mg 1×/jour. Il ne s’agit pas d’un effet de dosage efficace.

Bij lichte tot matige leverinsufficiëntie max. 40 mg par jour. Bij ernstige nierinsufficiëntie en bij hemodialyse est de commencer à doser 20 mg 1×/dag.

Bijwerkingen

Soms (0,1-1%) : (orthostatische) hypotension, pijn op de borst, asthénie, bradycardie, syncope. Dyspneu, Hoesten. Buikpijn, diarrhée, flatulence, frein, dyspepsie. Spierpijn, rugpijn, spierkrampen. Vermindering nierfunctie (incl. acuut nierfalen), hyperkaliëmie, verhoogde waarde van creatinine. Hyperhidrose, jeuk, uitslag. Anémie. Bovenste luchtweginfectie, urineweginfectie. Dépressie, slapeloosheid. Vertige.

Zelden (0,01-0,1%) : tachycardie. Symptômes de Griepachtige. Artralgie, pipi pijnlijke, tendinite. Érythème, urticaire, angio-oedème (fatale), toxicodermie, eczém. Drogemond, dysgueusie. Angoisse. Gestoorde visus. Slaperigheid. Trombocytopénie, éosinophilie. Leverfunctiestoornis. Verhoogde urinezuurwaarden, verhoogde creatinekinasewaarde, verlaagd hemoglobine. Hypoglycémie (bij diabète). Septicémie (fatale). Réactions anaphylactiques.

Zeer zelden (< 0,01%) : interstitiële longziekte.

Interactions

Gelijktijdige behandeling met een ACE–remmer en een ARB geeft meer kans op hypotensie, syncope, hyperkaliëmie en achteruitgang van de nierfunctie ; een dubbele blokkade alleen toepassen onder supervisie van een gespecialiseerde arts bij afzonderlijk gedefinieerde patiënten (zonder diabetische nefropathie) bij wie de nierfunctie, bloeddruk en het elektrolytengehalte regelmatig worden gecontroleerd. Bij diabetespatiënten of een verminderde nierfunctie (GFR < 60 ml/min/1,73 m² ) is het gebruik van telmisartan in combinatie met aliskiren gecontra–indiceerd. Bij andere patiënten wordt de combinatie ontraden ; indien de combinatie toch toegepast dient te worden, is periodieke bepaling van de nierfunctie, bloeddruk en serumelektrolyten aanbevolen.

Kaliumzouten en kaliumsparende diuretica (zoals spironolacton, triamtereen, amiloride), heparine en andere plasmakalium-verhogende geneesmiddelen (bv. trimethoprim, tacrolimus, ciclosporine) kunnen het effect op het serumkaliumgehalte versterken en leiden tot hyperkaliëmie, met name bij gestoorde nierfunctie en hartfalen.

Voorafgaande behandeling met hoge doses diuretica vergroot de kans op volumedepletie en hypotensie. Andere antihypertensiva en geneesmiddelen die hypotensie kunnen veroorzaken (bv. tricyclische antidepressiva, antipsychotica, baclofen) kunnen het bloeddrukverlagend effect versterken. Overmatige bloeddrukdaling kan bij coronaire hartziekten en cerebrovasculaire ziekten een infarctus du myocarde d’inducteur d’AVC.

L’effet antihypertenseur peut être utilisé contre les anti-inflammatoires non stéroïdiens ; tevens est er meer kans op achteruitgang van de nierfunctie en hyperkaliëmie.

Corticosteroïden kunnen eveneens het antihypertensive effect verminderen.

Bij combinatie met lithium kan door de stijging van de lithiumconcentratie in het bloed de toxiciteit van lithium toenemen ; indien combinatie noodzakelijk is, de lithiumspiegel zorgvuldig controleren.

Bij combinatie met digoxine kan de plasmaspiegel van digoxine stijgen; daarom de digoxinespiegel controleren bij starten, dosisaanpassingen en staken van telmisartan.

Hulpstoffen : Sorbitol (en comprimé) kan de biologische beschikbaarheid van andere oraal toegediende geneesmiddelen beïnvloeden.

Zwangerschap

Tératogénèse: Bij gebruik van ARB’s in het 2e en 3e trimester worden dezelfde effecten gezien als bij het gebruik van ACE-remmers, waaronder neonatale longhypoplasie, intra-uteriene groeivertraging, persisterende ductus arteriosus, schedelhypoplasie, ledemaatsafwijkingen en toegenomen sterfte.

Effet pharmacologique: Gebruik van ARB’s tijdens het 2e en 3e trimester, kan leiden tot foetale en/of neonatale toxiciteit zoals gestoorde nierfunctie, nierfalen, oligohydramnion, hypotensie en hyperkaliëmie.

Conseils: Gebruik tijdens het 1e trimester wordt niet aanbevolen; gebruik tijdens het 2e en 3e trimestre est gecontra-indiceerd.

Overige: Bij kinderwens en zwangerschap instellen op een alternative therapie; aangeraden wordt de patiënte bij het begin van de behandeling al hierop te wijzen. Als blootstelling vanaf het 2e trimestre heeft plaatsgevonden, een echoscopie verrichten van de nieren en schedel van de foetus. Nouveau-né nauwkeurig controleren op hypotensie.

Lactation

Overgang à moedermelk: Onbekend.

Conseils: Het gebruik van dit geneesmiddel of het geven van borstvoeding ontraden bij met name pasgeborenen en prématurén.

Contre-indications

• ernstige leverinsufficiëntie ;
• galwegobstructie.

Zie voor meer contre-indications ook onder Zwangerschap en Interacties.

Waarschuwingen et voorzorgen

Vooral bij volume- en/of natriumdepletie is er meer kans open een hypotensieve reactie. Hypotension treedt ook vaker op wanneer telmisartan voor de indicatie ‘reductie van cardiovasculaire morbiditeit’ wordt toegepast bij patiënten met een gereguleerde bloeddruk. Bij ernstig hartfalen, onderliggende nierziekten of andere aandoeningen waarbij de vaattonus en nierfunctie in belangrijke mate van het renine-angiotensine-aldosteronsysteem afhankelijk zijn, gezien de farmacologische werking bedacht zijn op hypotensie en verminderde nierfunctie. Voorzichtig bij aorta- of mitralisstenose of bij obstructieve hypertrofische cardiomyopathie vanwege het potentiële risico van verminderde coronaire en cerebrale doorbloeding door de verlaagde bloeddruk. Bij ischemische cardiovasculaire aandoeningen kan een grote bloeddrukdaling leiden tot een myocardinfarct of beroerte. Hypotensie die tijdens anesthesie/operatie optreedt als gevolg van geblokkeerde angiotensine II-werking kan worden gecorrigeerd door volumevergroting.

Bij nierinsufficiëntie periodiek kalium- en creatininespiegels controleren. Er is meer kans op hyperkaliëmie bij een leeftijd > 70 ans, diabète sucré, een gestoorde nierfunctie of plotseling achteruitgaande nierfunctie, déshydratation, métabole acidose, acuut hartfalen en cel-afbraak (ischémie, traumatisme, rabdomyolyse).

Voorzichtig bij lichte tot matige leverinsufficiëntie (zie ook onder Dosering).

ACE-remmers en ARB’s zijn minder effectief tegen hypertensie bij mensen met een donkere huidskleur dan bij een lichte huidskleur. De ervaring bij ernstige nierinsufficiëntie en bij hemodialysepatiënten is beperkt en telmisartan is niet onderzocht bij patiënten met een recente niertransplantatie. Telmisartan niet gebruiken bij primair hyperaldosteronisme vanwege onvoldoende werkzaamheid. Gegevens over veiligheid en werkzaamheid bij kinderen en personen tot 18 jaar zijn onvoldoende vastgesteld.

Surdosage

Zie voor symptomen en behandeling vergiftigingen.info.

Eigenschappen

Le bloqueur des récepteurs de l’angiotensine (ARB) a un effet sur l’angiotensine II sur le sang, le saignement dans le sang, la prolifération de l’angiotensine sur les aldostérones et l’antagoneert. Dit leidt onder andere tot vasodilatatie en een verminderde aldosteronsecretie. Traitement antihypertenseur : binnen 3 uur na eerste toediening, max. bloeddrukdaling na 4–8 weken behandeling. Durée du travail : 24 heures.

Kinetische gegevens

Uitleg afkortingen

Groepsinformatie

telmisartan hoort bij de groep ARB’s.

Kosten

Kosten chargé…